نحوه راه اندازی مجازی سازی دسکتاپ

مجازی سازی دسکتاپ که گاها مجازی سازی کاربران نیز نامیده می شود یک نوع تکنولوژی نرم افزاری می باشد که جهت جداسازی محیط دسکتاپ مورد استفاده کاربران از کامپیوتر های شخصی به کار می رود در واقع کاربران سیستم عامل مورد نیاز و نرم افزار های خود را به جای نصب برروی کامپیوتر خود بر روی سرور خواهند یافت.
کاربران صرف نظر از اینکه از چه نوع سیستم عاملی استفاده می کنند از طریق بستر شبکه از طریق دستگاههای مختلف مانند تین کلاینت ها،زیروکلاینت ها، کامپیوتر،تبلت و گوشی به دسکتاپ خود دسترسی پیدا می کنند.
راه اندازی مجازی سازی دسکتاپ سود دگرگون کننده ای به سازمان ها ارائه می دهد.کاربران می توانند یک تحول کاری عظیم را در هر نقطه ای که هستند و با هر وسیله ای تجربه کنند.
با راه اندازی مجازی سازی دسکتاپ دنیای IT یک جهش کوانتمی در زمینه قابلیت اداره کاربران و امنیت را تجربه کرده است.
از مجازی سازی دسکتاپ جهت ایجاد پیوستگی بین مجازی سازی برنامه ها و سیستم مدیریت پروفایل کاربران استفاده می شود.شیوه عملکرد این تکنولوژی به این صورت می باشد که نصب نرم افزارهای مورد نیاز و بروز رسانی آنها و کلیه کارها بر روی سرور توسط مدیرشبکه انجام می شود.
بنابراین چون هیچ نوع اطلاعاتی برروی دستگاه کاربران ذخیره نمی شود در صورتی که دستگاه کاربر به هر دلیلی دچار مشکل شد خطری از بین رفتن داده ها را تهدید نمی کند همچنین پشتیبان گیری و باز گرداندن اطلاعات به مراتب بسیار سریع تر می باشد.
کاربران همانطور که از یک دسکتاپ فیزیکی استفاده می کنند از دسکتاپ مجازی هم می توانند استفاده کنند.
یکی دیگر از مزایای مجازی سازی دسکتاپ این است که به کاربران اجازه می دهد از هر مکانی به صورت ریموت به دسکتاپ خود دسترسی داشته باشند.
Desktop Virtualization را با استفاده از روش های مختلفی می توان پیاده سازی و اجرا کرد که در اینجا سه روشی که کاربرد بیشتری در دنیای IT دارد مورد بررسی قرار می گیرد.
PCOIP(Personal Computer Over Ip)
ICA(independent Computing Architecture)
WOIP(Windows Over IP)

مزایای راه اندازی مجازی سازی دسکتاپ

چهار مزایای قابل توجه پس از راه اندازی مجازی سازی دسکتاپ وجود دارد که در زمینه بهینه سازی، ساده کردن و افزایش کارایی سازمان به مدیران شبکه کمک می کند.

۱)     کاهش هزینه ها
–     هزینه پشتیبانی سیستم ها
–     هزینه خرید سخت افزار
–     استفاده از فضا در محیط دیتاسنتر
–     هزینه لایسنس و قفل های نرم افزاری وآنتی ویروس
–     کاهش صورت حساب های مصرف انرژی
–     کاهش مصرف برق
–     تین کلاینت ها میانگین ۸ الی ۲۰ وات مصرف می کنند در صورتی که یک کامپیوتر ۱۵۰ وات مصرف می کند
۲)    مدیریت ساده
–     کلیه ارتقا های سخت افزاری ، نرم افزاری، سیاست های امنیتی و تغییرات برنامه در دیتا سنتر انجام می شود.
–     جهت رفع مشکل کاربران نیازی نیست که مسئول شبکه پشت سیستم کاربرقرار گیرد.
–      خرابی کمتر، افزایش بهره وری در میان کارکنان و مسولین IT و پشتیبان گیری ساده و متمرکز از دسکتاپ کاربران
۳)   امنیت پیشرفته
–     محیط های مبتنی بر تین کلاینت یا زیرو کلاینت در قبال برنامه های ناشناخته و مشکوک و ویروس های شناخته شده امن هستند.
–     امکان کپی کردن داده ها بر روی هیچ دستگاهی غیر از سرور وجود ندارد.
–      پردازش متمرکز، مدیریت و مانیتورینگ سیستم ها را آسان می سازد.

۴)   افزایش بهره وری
–     میزان بهره وری تا ۹۸% افزایش پیدا می کند. در شبکه های مبتنی بر تین کلاینت و زیروکلاینت این افزایش بهره وری کاملا مشهود است زیرا تین کلاینت ها و زیروکلاینت ها به صورت یک ترمینال عمل می کنند که جهت سرویس دهی و اجرای برنامه ها نیاز به برقراری ارتباط با سرور مرکزی دارند و کلیه پردازش ها سمت سرور انجام می شود. در واقع کاربران توسط موس و صفحه کلید اطلاعات را ارسال می کنند و خروجی که همان داده های پردازش شده می باشدبر روی صفحه نمایش نشان داده می شود.
–     در واقع هزینه تعمیر و نگهداری تین کلاینت ها و زیروکلاینت ها بسیار سریعتر و ارزان تر از کامپیوتر ها می باشد همچنین نیازی به ارتقا سخت افزار و قطعات و جود ندارد و بروز رسانی کلیه برنامه ها بر روی سرور انجام می شود و جهت ارتقا شبکه کلیه تغییرات فقط برروی سرور انجام می شود.
–     نصب نرم افزار های جدید و بروز رسانی برنامه ها برروی سرور انجام می شود.
–     با توجه به اینکه کلیه عملیات برروی سرور انجام می شود و کلیه پردازش ها متمرکز می باشد نیاز به منابع انسانی متخصص کمتر می شود .
–     دسترسی به داده ها و برنامه ها از هر جایی امکان پذیر می باشد.