از سال ۱۹۵۰ و با پیشرفت روز به روز صنعت نیاز به کنترل کننده های پیشرفته بوجود آمد. معایب و مشکلات سیستم های کنترلی آن زمان مانند نویز، حجم تابلوهای کنترلی و نیز خطایابی؛ بسیار دشوار و گاها زمان گیر شدن پیدا کردن نقص و رفع آن، بر این شد تا پای ” کنترل کننده های منطقی ” در سال ۱۹۶۰ به صنعت باز شود.

این سیستم ها مشکل اول یعنی کاهش نویز و حجم تابلو های کنترل را برطرف نمودند اما هنوز مشکل خطایابی و رفع آن برطرف نشد به علاوه اینکه مشکل بازرسی از وضعیت لحظه ای این سیستم ها و برنامه ریزی مجدد آنها نیز خودنمایی می کرد که در سال ۱۹۷۵ “ سیستم های مانیتورینگ” ابداع و در کنار سیستمهای کنترلی به کار برده شدند؛ به طوری که امروزه ” مانیتورینگ ” جایگاه ویژه و جدا نشدنی از طراحی سیستم های کنترلی دارند. می توان اینطور گفت، ” مانیتورینگ” در هرم اتوماسیون ، در نوک قله قرار دارد و این امر به اهمیت سیستمهای مانیتورینگ اشاره می کند. امروزه صنایع بزرگی چون پتروشیمی، تولید انرژی، صنایع شیمیایی، خودروسازی، غذایی و… بدون وجود مانیتورینگ لحظه به لحظه فرآیند قادر به ادامه کار نیستند.